Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

Ο άνθρωπος απ’ το Τομπρούκ κι ο Pirandello

Σήμερα ντύθηκα καλοκαιρινά Το βλέπω. Είσαι σαν να ξεμύτισες απ’ το Τομπρούκ. Εννοείς τόσο παλιός; Εννοώ έτσι χακί. Ναι. Το χακί είναι πολύ καλοκαιρινό χρώμα. Πρέπει να πάρεις και παπούτσια. Θα πάρω. Εν καιρώ. Κι από πάνω… θέλει κάτι πιο ελαφρό. Με τσιμπάνε τα κουνούπια. Βάλε εντομοαπωθητικό. Βρωμάνε απαίσια όλα αυτά. Χρειάζονται θυσίες για να είσαι κάπως. Εγώ τέλειωσα με τις θυσίες, ό,τι θυσίες ήταν να κάνω τις έκανα. Θες να σε δείχνουν με το δάκτυλο; Άλλοι κάνουν αμάν και πώς να τους δείχνουν. Ενώ εσύ το ’χεις έμφυτο. Μου καταλογίζεις κάτι; Προς Θεού. Κάνε ό,τι θες. Γιατί αν μου καταλογίζεις μπορώ κι εγώ να σου καταλογίσω πράγματα. Σαν τι; Μην μ’ αναγκάζεις να λέω λόγια που δεν θέλω. Δεν πειράζει, λέγε. Να… είσαι ενοχλητικός. Εγώ; Ναι. Έχεις ένα στυλ… πώς να το πω… υπεράνω. Κι αυτό είναι ενοχλητικό; Δεν είναι; Δεν ξέρω αλλά για να το λες θα είναι. Εμένα δεν με πειράζει, για σένα το λέω. Για να μην λες μετά τι και πώς. Δεν πειράζει, ο ένας είναι έτσι κι ο άλλος αλλιώς, δεν γίνεται να είμαστε ίδιοι. Θα είμαστε ο ένας απ’ το Τομπρούκ κι ο άλλος ενοχλητικός, στην… Μην το πεις. Στην παραλία ήθελα να πω.