Ο νεομεσσιανισμός κι ο Pirandello

Λοιπόν, σκέφτηκα ότι αφού αυτή η περσόνα που έχεις τα έφαγε μάλλον τα ψωμιά της, γιατί να μην αφήσεις γένια και τα μαλλιά κάτω και να βγεις να παριστάνεις τον νεομεσσία, τι λες; Αφού έχουμε νιού έιτζ, τι νεομεσσία να κάνω; Αφού δεν πιστεύουν σε τίποτα. Μην το λες, δες τι γίνεται στις εκκλησίες. Άλλο οι γάμοι και τα βαφτίσια, εδώ μιλάμε τώρα για νιού έιτζ, βαθιά αποστασιοποίηση που θα φανεί αργότερα ίσως, όταν οι σημερινοί κάνουν δικά τους παιδιά που μόλις γεννηθούν θα κάνουνε γιόγκα κι αρωματοθεραπεία. Ναι αλλά πάντα θα γουστάρουν κι έναν νεομεσσία, για ποικιλία. Γιατί τον λες νεομεσσία και όχι Μεσσία; Ήρθε κάποιος; Για τους ισραηλινούς όχι αλλά οι απόψεις διχάζονται. Το θέμα δεν είναι αυτό όμως. Και ποιο είναι το θέμα; Το νιου έιτζ, η εποχή του Υδροχόου και τέτοια. Κι αφού πιστεύουν σ’ αυτά γιατί μου λες να παραστήσω τον νεομεσσία; Είπα να κάνουμε μια δοκιμή, μπορεί και να πιάσει. Να με πάρουν για νεομεσσία; Όχι. Αλλά θα βρεθούν κάποιοι να σε πάρουνε με τις πέτρες. Κι αυτό είναι καλό; Οτιδήποτε είναι προτιμότερο απ’ το τίποτα. Και… με τον νόμο των πιθανοτήτων αν το πάρεις, μια πιθανότητα υπάρχει. Να είμαι νεομεσσίας; Ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά θα πρέπει να βγάλεις αυτά τα γυαλιά και να φορέσεις μια μακριά κελεμπία. Θα πρέπει ν’ ανεβώ και σε γάιδαρο; Δεν το θεωρώ απαραίτητο αλλά αν χρειαστεί… θα πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις ό,τι σου ζητηθεί. Μην μου πεις ότι θα πρέπει να σταυρωθώ κιόλας… Δεν ξέρω… είθισται όμως. Κι αν αρνηθώ; Θα παραμείνεις στην ανεργία. Θες τη δουλειά τώρα ή όχι;