Οι διαστάσεις του pirandello

Για κάμποση ώρα ο pirandello παρίστανε ότι άκουγε με προσοχή τη συζήτηση που γινόταν πάνω από τον δίσκο με τα ζεστά κρουασάν και τον καφέ, περί κάποιας αλλότριας εταιρίας που έκλεισε, αλλά πριν βγάλει νόημα, οι συζητητές πέρασαν σε άλλο θέμα, μέσα στην ίδια ας πούμε παράγραφο και πριν την κλείσουν είχαν περάσει σε μια άλλη, για ‘κείνον επίσης αδιάφορη.
Για μια στιγμή ένοιωσε πως το μυαλό του ήθελε να πετάξει, δεν ήταν ευγενικό όμως να τους στείλει όλους στο διάολο και συγκρατήθηκε.
Παρακολούθησε ακόμη λίγο, χωρίς να βγάλει άχνα, οι συζητητές μίλησαν για τον κήπο, για τον καιρό, για την Αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, για το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος, για τη μεταφύτευση βολβών μιας ειδικής ποικιλίας νυχτολούλουδων, για την αναγκαιότητα ή μη της εκπαίδευσης των σκύλων, για την επερχόμενη φτώχια, για τις τιμές των ακινήτων, τα συστήματα και το αδιέξοδο των Τραπεζών, για ένα σωρό δηλαδή άσχετα θέματα, σε χρόνο μηδέν.
Μετά ευτυχώς κάποιος προέτρεψε τους συζητητές να συνεχίσουν αυτή την ασυνάρτητη κουβέντα στον κήπο.
Ο pirandello ζήτησε συγνώμη από τους καλεσμένους του, προφασίστηκε κάποια δουλειά και προς μεγάλη του ευχαρίστηση δεν άκουσε τη συνέχεια.
Ακριβώς γι’ αυτό, πλημμυρισμένος από ένα ανείπωτο συναίσθημα ευδαιμονίας, πήρε ένα τσιγάρο από την γαλάζια γαβάθα και το κάπνισε, προσπαθώντας να βγάλει απ’ το μυαλό του όλα εκείνα τα άσχετα. Χρειάστηκε και δεύτερο κι ύστερα τρίτο και μια ακόμα κούπα καφέ με θέα τη θάλασσα μέχρι που να νοιώσει το μυαλό του ν’ αδειάζει.
Ύστερα έκανε κλικ εκεί που λέει νέα ανάρτηση και χωρίς να καταλάβει πώς, οι φωνές ξαφνικά έπαψαν κι ο pirandello πέρασε σε μια άλλη διάσταση।