Ο καφές του Pirandello

Ήταν οκτώ το πρωί. Ο pirandello σερβιρίστηκε ένα ακόμα φλιτζάνι καφέ. Ήταν το τέταρτο.
Του υπενθύμισα πως δεν κάνουν καλό τόσοι καφέδες αλλά ως συνήθως με αγνόησε κι ύστερα από λίγο τον είδα πάλι δίπλα στην καφετιέρα.

«Κι άλλο καφέ;» ρώτησα.

Με αγνόησε πάλι, περίμενε όρθιος και μόλις έγινε σερβιρίστηκε άλλη μια κούπα. Μετά πήγε και κάθισε στο τραπέζι του και κοίταζε επίμονα το φλιτζάνι, χωρίς να πίνει.
«Μα τι σ’ έπιασε σήμερα και πίνεις τόσους καφέδες;»

Αυτός συνέχιζε να κοιτάει σκεπτικός τον καφέ, δεν έβγαζε δε τσιμουδιά.

«Δεν πίνω» είπε στο τέλος, «κοιτάω να δω αν θα μου πει ποτέ τίποτα το φλιτζάνι».