Το δίλλημα ή το δίλημμα τελικά (;) του Pirandello

Ο pirandello έβαλε ένα ακόμα φλιτζάνι καφέ κι έκλεισε την καφετιέρα. Γύρισε μετά εκεί που καθότανε περπατώντας κάπως περίεργα, προσέχοντας να μην σκουντουφλήσει πουθενά και του χυθεί ο καφές.

«Παθαίνω το εξής» είπε. «Όταν είμαι μόνος μου θέλω να ‘χω κάποιον παρέα για τον καφέ κι όταν έχω κάποιον βαριέμαι αφόρητα κι εύχομαι να ήμουν μόνος μου. Είναι λογικό τώρα αυτό;»