Ένας καθρέφτης, μια παλλακίδα κι ο Pirandello

«Γλυκιά μου, ανύπαρκτη, παλλακίδα» έγραψε ο Pirandello, «διάγω συγγραφικές νύχτες άνευ αποτελέσματος, πίνοντας, καπνίζοντας αλλά παριστάνοντας κυρίως κάτι που θα ήθελα να είμαι… όπως εσείς».

«Ανύπαρκτη;» αναρωτήθηκε εκείνη κοιτάζοντας τον καθρέφτη του μπάνιου.
Αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

Ανύπαρκτη βέβαια, σκεφτόταν ο Pirandello κοιτάζοντας την απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη.

Γιατί η ζωή είναι αλλιώς.
Γιατί ανάμεσά μας υπάρχει αυτός ο καθρέφτης.
Και γιατί ούτε εσύ είσαι αυτή που νομίζεις.
Ούτε εγώ.