Το "ξεκαθάρισμα" του pirandello

«Λοιπόν από τότε που άλλαξα γραμμή πλεύσης, μου πάνε όλα καλύτερα», είπε ο Pirandello ενώ πλήρωνε τον υδραυλικό.
«Ό,τι πεις εσύ μάστορα», έκανε εκείνος, τσέπωσε το εβδομηντάρη και μας χαιρέτησε. Εμείς ανασκουμπωθήκαμε και πιάσαμε να μαζεύουμε, εγώ σκούπιζα κι ο Pirandello τακτοποιούσε ό,τι σώθηκε ύστερα απ’ την πλημμύρα.
«Σκατοσωλήνες», είπα κάποια στιγμή, έξαλλος απ’ τα νεύρα μου, «ήταν ανάγκη να το πάθουμε τώρα κι αυτό;»
«Γιατί, τι άλλο πάθαμε;», ρώτησε εκείνος ατάραχος.
«Καταστράφηκαν όλα τα πράγματα», είπα, «τι άλλο έπρεπε να πάθουμε;»
«Αυτό δεν ήταν τίποτα», είπε. «Πες πως ήταν η ώρα ν’ αλλάξουμε μερικά πράγματα».
«Τώρα; Μ’ αυτή την κρίση; Πας καλά;»
«Εννοώ άλλα πράγματα, να κάνουμε ας πούμε μια νέα αρχή, ένα καλό ξεκαθάρισμα».
Ήμουν τα χάλια μου. Στεκόμασταν όρθιοι και γύρω – γύρω ήταν παντού κατεστραμμένα αντικείμενα, πίνακες, σχέδια, όλη η συλλογή μου ήταν για τα σκουπίδια.
«Και τι θα γίνει μ’ αυτά;», ρώτησα ανήμπορος να σκεφτώ.
«Θα περισώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί, τα άλλα πες πως τα πούλησες».
«Μα δεν είναι το ίδιο».
Πήγε και μου ‘φερε ένα φλιτζάνι καφέ. Ύστερα άναψε ένα τσιγάρο και μου το έδωσε.
«Θα κάνεις άλλα», είπε. «Και μια χαρά είμαστε. Τόσο καιρό δεν είχαμε τι άλλο να κάνουμε».