Τα νέα μέτρα κι ο Pirandello

Βλέπαμε την Κατσέλη στον Παπαγιάννη. Η υπουργός προσπαθούσε να τον πείσει πως για την ώρα θίγονται μόνο οι μισθωτοί κι οι συνταξιούχοι γιατί δεν έχει εφαρμοστεί το δεύτερο σκέλος, αυτό που θα κατατεθεί σήμερα και αφορά τους φοροδιαφεύγοντες και τις φοροαπαλλαγές. Ο pirandello ήταν βαπόρι έτοιμο να φύγει, ξεκούμπωσε το παντελόνι κι άρχισε να πηγαινοέρχεται στο σαλόνι, να βγάζει χαρτιά απ’ το γραφείο, να κοιτάζει τις αποδείξεις, να κάνει γκριμάτσες και ν’ αναψοκοκκινίζει. Τον είδα που δυσανασχετούσε κι είπα να διασκεδάσω λίγο με την κατάσταση: «λοιπόν», είπα δήθεν αδιάφορα, «πώς τα βλέπεις τα πράγματα;»
«Είμαι τόσο πολυάσχολος τελευταία, που δεν προλαβαίνω να στενοχωρηθώ με τα γεγονότα».
«Εννοείς τα νέα μέτρα της κυβέρνησης;»
«Ναι, είναι και τα νέα μέτρα. Περισσότερο με κόβουν τα παλιά όμως».
«Ναι, είναι αλήθεια πως ούτε εγώ βλέπω φως από πουθενά. Και απορώ που όλοι πιστεύουν πως ο Παπανδρέου τα πάει εξαιρετικά καλά έξω».
«Μα εγώ δεν μιλάω για τον Παπανδρέου…»
«Και γιατί μιλάς τότε;»
«Πάχυνα. Με κόβουν τα παντελόνια».
Κατάλαβα ότι δεν τον ενδιέφεραν καθόλου τα νέα μέτρα, αλλά ήθελα ντε και καλά να του αποσπάσω μια γνώμη: «Κι όλα αυτά που λένε από τηλεοράσεως;», ρώτησα, «όλα αυτά περί στήριξης και τέτοια;»
«Παραμύθια της Χαλιμάς», είπε. «Δεν απομένει παρά να λύσουμε το ενεργειακό με τίποτα ιπτάμενα χαλιά».
«Εγώ λέω για τον δανεισμό, πού θα πάει αυτή η δουλειά;»
«Τα παραμύθια έχουν συνήθως αίσιο τέλος», είπε. «Αφού ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, θα μας πουν πως όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο… και ζήσαν αυτοί καλά και ‘μεις καλύτερα».