Τα «χαβανέζο-Χριστούγεννα» του pirandello.

«Γιατί έβαλες καλοκαιρινά; Θα παγώσεις», του είπα. Φορούσε ένα χαβανέζικο πουκάμισο που δεν ξέρω που το βρήκε, βερμούδα και γυαλιά ηλίου. Από κάτω φορούσε σοσόνια και πέδιλα… πολύ γελοία εμφάνιση, θα ‘λεγα. «Προσπαθώ να εναρμονιστώ με το κλίμα της Αυστραλίας», είπε τρέμοντας απ’ το κρύο. «Αυτοί εκεί κάτω έχουν καλοκαίρι, δεν έχουν;» «Έχουν», είπα. «Εσύ δεν καταλαβαίνω τι κάνεις». «Έχουν Χριστούγεννα κι εκεί, δεν έχουν;», ρώτησε. «Και Χριστούγεννα έχουν και Πρωτοχρονιά και απ’ όλα, τι καμώματα είναι αυτά; Θ’ αρπάξεις καμιά πούντα». «Και Άη-Βασίλη έχουν, δεν έχουν;» «Βρε μανία τώρα με την Αυστραλία…», έκανα. «Και πώς εμφανίζεται εκεί ο άγιος; Φοράει μπότες και σκούφο καλοκαιριάτικα;» «Δε μου λες, τρελάθηκες; Πήγαινε άλλαξε». «Επειδή είναι παράδοξο να φοράει μπότες καλοκαιριάτικα… ήθελα να δω τι αντίδραση θα ‘χες», είπε ο pirandello. Ύστερα πήγε και ντύθηκε κανονικά. Κάνει συχνά τέτοιες παλαβομάρες. «Είναι ανορθόδοξο όμως», μονολόγησε. «Που φοράει ο άγιος μπότες;» «Κι αυτό. Γενικά υπάρχει μια παραδοξότητα στην ιστορία των Χριστουγέννων». «Τι παραδοξότητα;», ρώτησα. «Να, δεντράκια, nμπαλίτσες και αγγελάκια που κρέμονται, γιρλάντες… όλα αυτά τα χαρούμενα, ο Αη-Βασίλης που μπαίνει απ’ την καμινάδα, το χιόνι που πέφτει σε όλες τις ταινίες, το έλκηθρο… σαν να μη λαμβάνουν υπόψη τους το άλλο ημισφαίριο».