Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Οι «νέες επιδιώξεις» του pirandello .

«Τι είναι αυτά;», ρώτησα έκπληκτος. «Ποια αυτά;», έκανε εκείνος παριστάνοντας τον ανήξερο, «τα κυνηγητικά εννοείς;» «Ακριβώς», έκανα. «Θα πας κυνήγι;» «Όχι», είπε κορδωμένος, «μ’ έχεις για τέτοιον;» «Τότε προς τι όλα αυτά; Τι τη θες την καραμπίνα;; τι τις θες τις μπότες; Και τι είναι όλα αυτά τα φισεκλίκια; Ανταρτοπόλεμο έχουμε;» «Α, λες για την αμφίεση», είπε ο pirandello. «Είπα να τα βάλω έτσι για την καλή χρονιά. Σηματοδοτεί τις νέες επιδιώξεις». «Τι είναι πάλι αυτές οι επιδιώξεις;» «Έλα να κόψουμε τη βασιλόπιτα», είπε ο Pirandello κι έβγαλε ένα πριονωτό μαχαίρι απ’ τη ζώνη του. Το κοίταξα έντρομος. «Μη φοβάσαι, είναι για τη βασιλόπιτα», είπε. Σταύρωσε μετά την πίτα και άρχισε να κόβει… «Ένα», είπε, «του Χριστού, να τον έχει ο Θεός καλά για να μας προσέχει κι εμάς τους ακάθαρτους. Δύο του σπιτιού, για να μην πέσει να μας πλακώσει. Τρία του οικοδεσπότη, γιατί έτσι είθισται. Τέσσερα του καλεσμένου, εσύ είσαι αυτός, ο τέσσερα». Τον ευχαρίστησα και πήρα το κομμάτι μου. «Δεν έβαλα φλουρί, λόγω κρίσης», είπε, «μην ψάχνεις». «Δεν ψάχνω», έκανα τον αδιάφορο. «Αλλά μπορούσες να βάλεις κάτι, ένα πενηνταράκι αν δεν είχες ευρώ». «Η βασιλόπιτα είναι υπερβατικό έθιμο, δεν είναι για τα λεφτά, φέρνει λένε τύχη. Αλλά εγώ δεν πιστεύω στην τύχη». «Τότε προς τι το έθιμο;» «Πιστεύω στην υπερβατικότητα», είπε και συνέχισε να κόβει τα κομμάτια… «της Μπερλίν, του Πουκ…». Θα κόψεις όλη τη βασιλόπιτα;», ρώτησα, «θα ξεραθεί». «Όχι, τέλειωσα», είπε. «Άλλωστε είμαστε εμείς κι εμείς». Άφησε μετά κάτω το μαχαίρι κι άρχισε να εξετάζει την καραμπίνα. «Λοιπόν, αν δε με χρειάζεσαι κάτι να πάω κι εγώ σπίτι μου», είπα και σηκώθηκα να φύγω. «Λες τα Βέλγικα να τα βγάλουν πέρα με το κυνήγι;», ρώτησε αφήνοντας στην άκρη το όπλο. «Δεν ξέρω», είπα, «δεν είναι κυνηγόσκυλα». «Από προκύπτει αυτό;» «Προκύπτει απ’ το ότι είναι φύλακες, δεν είναι κυνηγόσκυλα». Πήγε κι έφερε ένα βιβλίο και μου το έδωσε. «Εδώ λέει πως εκπαιδεύονται τα σκυλιά για το κυνήγι του βίσωνα», είπε. «Κοίτα να δεις τι μπορείς να κάνεις». «Να κάνω δηλαδή τι;», είπα. «Μα να τα εκπαιδεύσεις. Θέλω να τα κάνεις τα καλύτερα κυνηγουάουα». «Τι είναι τα κυνηγουάουα;», ρώτησα έκπληκτος. «Είναι μια απ’ τις νέες επιδιώξεις μου, να κάνω τα βέλγικα κυνηγουάουα, το τέλειο σκυλί για το κυνήγι του βίσωνα σε παραθαλάσσιες περιοχές». «Μα δεν έχουμε βίσωνες, θα φέρεις και βίσωνες;» «Ω Θεέ μου, πόσο πεζός είσαι», είπε. «Φυσικά και δεν έχουμε. Αν είχαμε δε θα ήταν νέα επιδίωξη, θα ήταν παλιά». «Σωστά», έκανα και πήρα το βιβλίο. «Αυτό δε λέει για σκυλιά», είπα, «είναι το ταξίδι στο κέντρο της γης». Κούνησε το κεφάλι του. «Φυσικά», έκανε. «Δεν υπάρχει ανάλογο βιβλίο για κυνηγουάουα και βίσωνες. Αλλά κάνε κι εσύ κάτι».