Το «κόλπο ντε φάβα» κι ο pirandello.

«Το είδες αυτό που λένε;» «Ποιο;» «Αυτό για τις κάμερες, ότι θα μιλήσουν οι κάμερες». «Ανοησίες». «Αν είχαν κάμερες; Αποκλείεται να έχουν παντού κάμερες;» «Αποκλείεται. Και να έχουν δε θα δουλεύουν». «Πώς είσαι τόσο σίγουρος;» «Ξέρεις κάτι που να δουλεύει;» «Εδώ είναι άλλο, είναι κάμερες»/. «Μα ήταν μια παράγκα, είναι δυνατόν να ‘χουν κάμερες στις παράγκες; Ξέρεις πόσες παράγκες υπάρχουν;» «Πόσες;» «Αυτό είναι τώρα το θέμα μας; Πόσες παράγκες υπάρχουν;» «Εντάξει, είμαι αναστατωμένος». «Κοίτα να ηρεμήσεις. Και ξέχασέ το». «Μα πώς να το ξεχάσω; Κι αν μπουκάρουν τίποτα μπάτσοι;» «Θυμάσαι που ήταν η παράγκα;» «Θυμάμαι… δηλαδή όχι. Ήταν νύχτα. Και κάναμε ένα σωρό κύκλους». «Και το όπλο. Πού είναι το όπλο;» «Δεν ξέρω. Πού το ‘βαλες;» «Όσο λιγότερα ξέρεις τόσο καλύτερα». «Δηλαδή το ‘χεις κι εσύ κατά νου ότι μπορεί να μας πιάσουν». «Δεν είπα αυτό. Απλώς προσπαθώ να σου πω πως δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Και στο κάτω - κάτω εσύ δεν έκανες τίποτα, ούτε θυμάσαι καν που ήταν αυτή η παράγκα». «Κοίτα. Η φάτσα σου στην τηλεόραση». «Είναι από μια συνέντευξη που έδωσα». «Έδωσες συνέντευξη; Σε ποιον;» «Ίδρυσα σύλλογο υπέρ των παρεξηγημένων πολιτικών». «Και τι λες στη συνέντευξη;» «Ισχυρίζομαι πως είδα το στικάκι και πως ο Διώτης είναι αθώος. Όπως ο Παπακωνσταντίνου, ο Πρόεδρος και όλοι οι άλλοι». «Και πού τα ξέρεις εσύ αυτά;» «Είναι κοινή λογική, θα δεις που θα δικαιωθώ». «Και για τις κάλπες τι λες;» «Κόλπο ντε φάβα». «Πού το ξέρεις;» «Όλα στην Ελλάδα είναι κόλπο ντε φάβα, είναι εθνική συνταγή». «Και όλα αυτά που γράφουν οι δημοσιογράφοι… αυτά που λένε τα ραδιόφωνα;» «Κι αυτά κόλπο ντε φάβα, ψιλό γαζί… πώς το λένε;» «Μα…» «Μα τι δε βλέπεις; Μάστερ σεφ, εφιάλτης στην κουζίνα, ηλιομαγειρέματα… αυτή δεν είναι χώρα, είναι μαγέρικο».