Το Ιν και το Εγώ του Pirandello

Τα ΜΜΕ είναι η πεμπτουσία της πληροφορίας είπε ο pirandello. Μαθαίνεις διαρκώς τι γίνεται, απ’ τον καιρό μέχρι χρηματιστήριο, καλλιτεχνικά κουτσομπολιά, πολιτική, οικονομία… τα πάντα. Είσαι online με το δια βίου μάθησης. Προωθούν προσωπικότητες και μανικουλάρουν τις καταστάσεις. Και μαζί με τον βασιλικό… καταλαβαίνεις, το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο. Είναι καλή μπίζνα αν καταφέρεις και χωθείς σε καλό μαγαζί. Αλλά πρέπει να το ’χεις και στο πετσί σου, να λες αερολογίες με περισπούδαστο ύφος, να μεγαλώνεις τον ρόλο σου, ν’ αγνοείς τον εξάψαλμο του κάθε τυχάρπαστου και να βλέπεις κατά που γέρνει κάθε φορά το πράγμα για να ’σαι Ιν. Δηλαδή εσύ απορρίπτεις συλλήβδην όλους τους δημοσιογράφους έτσι που το λες. Όχι ακριβώς είπε ο Pirandello, είναι στη μέση και το Εγώ, υπάρχουν και δημοσιογράφοι που έχουν κάποιο ήθος, κάποιοι πιτσιρικάδες που το βλέπουν ακόμα σαν λειτούργημα. Αλλά πρωτοκλασάτος με ήθος δεν γίνεσαι. Υπάρχουν όμως εξαιρέσεις. Ναι, βέβαια. Θα υπάρχουν. Αλλά είναι δουλειά, πρέπει να ’χεις κότσια, να είναι το Εγώ σου μεγαλύτερο απ’ το Ιν. Και δεν μιλάω εδώ για δημοσιογράφους που βγαίνουν και εκφωνούν τις ειδήσεις, μιλάω για ’κείνους που είναι σε θέση να επηρεάζουν συνειδήσεις και να προμοτάρουν πράγματα.