Οι σκηνές από έναν γάμο κι ο Pirandello

Σαν να ’χουμε κατασκηνώσει είπε ο Pirandello. Εννοείς τα εντομοαπωθητικά; Εννοώ αυτή την προχειρότητα, τίποτα δεν είναι στη θέση του. Α, αυτό εννοείς. Μ’ αναστατώνει, χρειάζομαι ένα μέρος που τα πράγματα να παραμένουν ασάλευτα, να κυλάει ο χρόνος από πάνω τους και να κατακάθεται η σκόνη, ένα ήρεμο μέρος. Μπορώ να μην ξεσκονίσω ξανά, αν αυτό θες. Όχι, δεν εννοώ αυτό είπε ο Pirandello κοιτάζοντας το φωτιστικό που είχε αλλάξει χρώμα απ’ τα χρόνια, δεν μ’ ενοχλούν τα πράγματα, είναι κάτι στην ατμόσφαιρα. Μύρισα για να βεβαιωθώ. Δεν μου μυρίζει τίποτα. Αλλά μπορούμε να πάρουμε ένα αποσμητικό χώρου. Είναι κάτι σαν στατικός ηλεκτρισμός. Κάτι που νομίζεις πως θ’ ανάψει αν κάνεις μια λάθος κίνηση. Πάντως δεν έχω εκρηκτικά είπα νομίζοντας πως αυτό θα τον ηρεμήσει. Αυτό που κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις με τρελαίνει. Αν είναι κάτι που πρέπει να καταλάβω πες το, μην το κρατάς μέσα σου. Υπάρχει κάτι σαν έχθρα. Σαν να μην με πολυπάς. Πολυπάς… πρώτη φορά μιλάς έτσι. Νιώθω σαν να περιμένεις μια ευκαιρία να ξεσπάσεις τα νεύρα σου πάνω μου. Είναι που δεν πάμε ποτέ πουθενά, είναι φυσικό να νιώθουμε ένταση. Το νιώθεις κι εσύ; Φυσικά, δεν είμαι από σίδερο. Δηλαδή δεν έχεις κάτι εναντίον μου; Όχι, δεν μου ’χεις κάνει τίποτα. Ξέρεις ότι κάνουμε μια τυπική συζήτηση ζευγαριού; Μπα, δεν νομίζω ότι τα ζευγάρια μιλάνε μεταξύ τους. Πάντως εμένα αυτό μου θυμίζει, το σκηνές από έναν γάμο. Φαίνεται έτσι επειδή το αναλύεις, όλοι οι άνθρωποι βαριούνται. Βαριούνται κι ύστερα σφάζονται. Να πετάξουμε τα μαχαιροπήρουνα τότε. Δεν είναι αστείο, έτσι ξεκινάνε αυτά τα πράγματα, από συσσωρευμένη ένταση που δεν ξεσπάει πουθενά. Ανησυχείς άδικα, δεν έχω καμιά τέτοια πρόθεση. Αν σου έρθει όμως θα μου το πεις, έτσι δεν είναι; Θα στο γράψω στο ψυγείο. Καλού - κακού θα το γράψω και στον καθρέφτη του μπάνιου. Ωραία είπε ο Pirandello και σηκώθηκε, ηρέμησα τώρα, να φτιάξω ένα τσάι ή να πιούμε μια μπύρα; Ό,τι θες. Ή μάλλον όχι, τι θα ’λεγες να πάρουμε δυο μπυρίτσες και να πάμε μια βόλτα στην παραλία; Έγινε είπε κι έτρεξε στο ψυγείο. Μετά βγήκαμε και κάναμε έναν μεγάλο, άσκοπο περίπατο στο σούρουπο. Είναι πολύ περίεργο πόσο χαλαρώνει ο άνθρωπος στην παραλία… δεν σκέφτεται τίποτα. Ούτε καν τι τον πήγε εκεί.