Το 10 το καλό κι ο Pirandello

Πας συνέχεια πάνω κάτω και δεν μπορώ να σκεφτώ, κάτσε σ’ ένα μέρος. Να κάτσω να κάνω τι; Να πούμε μια κουβέντα. Τι άλλο να πούμε; Ό,τι είχαμε να πούμε το είπαμε. Να μιλήσουμε για συναισθηματικές καταστάσεις. Δεν ήξερα ότι σ’ ενδιαφέρουν οι συναισθηματικές καταστάσεις. Δεν μ’ ενδιαφέρουν, τις παρατηρώ. Και τι προέκυψε; Ότι είναι τρισάθλια μονότονες. Κι ότι οι άνθρωποι παίρνουν ένα γουρούνι στο σακί, το σενιάρουν και έχουν την εντύπωση ότι συναναστρέφονται τη βασίλισσα της Αγγλίας. Κι όταν ξεφουσκώσει το μπαλόνι ξαναβουτάνε στο σακί κι άντε απ’ την αρχή. Ωραία γνώμη έχεις. Εντάξει, είναι μια γενικότητα αυτό που είπα, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Δεν είναι ζήτημα επιλογής; Είναι. Αλλά εξαρτάται κι απ’ το τι είσαι διατεθειμένος. Δηλαδή για σένα οι σχέσεις είναι ένα πάρε δώσε. Σε γενικές γραμμές ναι. Αλλά είναι κι όλα τα άλλα που τρέχουν παράλληλα, οι συνθήκες. Κι η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου για τον άλλον, που αλλάζει διαρκώς. Κι εσύ αλλάζεις, όλοι αλλάζουμε. Ναι. Κι αυτό μπορεί να είναι εξ ίσου και καλό και κακό. Δηλαδή είναι ζήτημα τύχης. Αφού τίποτα δεν είναι σταθερό πώς να επιλέξεις σωστά με ποιον θες να νταραβερίζεσαι; Είναι και το πότε συμβαίνει αυτό. Κάθε πράγμα στον καιρό του δηλαδή. Ακριβώς. Εκτός κι αν είσαι ταχυδακτυλουργός και βγάζεις κάθε φορά το 10 το καλό. Τόσο καλά. Τόσο.