Η εκκλησία των πυραντελιστών κι ο Pirandello

Δεν σε πιστεύω είπα έκπληκτος, τι είναι όλα αυτά τα πράγματα; Βρήκα αυτούς τους πίνακές σου παραπεταμένους και είπα να τους αξιοποιήσω είπε ο Pirandello, ελπίζω να μην έχεις αντίρρηση. Φυσικά και έχω είπα. Και πρώτα - πρώτα, τι είναι όλα αυτά τα καντηλέρια και τα κεριά; Ο Θεός είναι άγνωστος είπε εκείνος ήρεμα. Μπορεί αυτοί οι πίνακες να είναι το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Ή των αγγέλων. Μα αυτά που κάνω δεν έχουν καμιά σχέση με τον Θεό. Και τι ρόλο παίζουν τα καντηλέρια, ξεμωράθηκες; Καθόλου είπε και συνέχισε να ανάβει κεράκια. Τι προσπαθείς να παραστήσεις τότε; Κοίτα μου είπε και μ’ έπιασε απ’ το χέρι, αρχιτεκτονικά δεν έχουμε να κάνουμε με μια κανονική εκκλησία αλλά και τα τζαμιά είναι διαφορετικά, οι καθολικοί έχουν αγάλματα, οι ορθόδοξοι εικόνες… είπε τίποτα ο Θεός για όλα αυτά; Είπε αυτά είναι λάθος; Είπε μήπως τι του αρέσει; Βάλε κάτι άλλο στην εκκλησία σου είπα, όχι τα έργα μου. Να τα κατεβάσεις αμέσως και να τα πας πίσω εκεί που τα βρήκες. Μα τίποτα δεν καταλαβαίνεις; Είναι η κατάλληλη στιγμή. Κατάλληλη στιγμή για ποιο πράγμα ακριβώς; Για ν’ αγιοποιηθείς; Η κρίση χριστιανέ μου, είναι μοναδική ευκαιρία. Τι ευκαιρία; Για τι πράγμα; Μα για… για να προτείνουμε κάτι καινούργιο. Ο κόσμος θα στραφεί πάλι στην εκκλησία, δεν καταλαβαίνεις; Και θα κάνουμε την εκκλησία των πιραντελιστών; Και τι θα πρεσβεύει; Την διαφορετικότητα. Δεν θα έχει προηγούμενο. Και δεν θα είναι πιραντελιστών, θα είναι πυραντελιστών Ωραία, βάλε κάτι άλλο στον τοίχο σου, όχι τα έργα μου. Και σβήσε και όλα αυτά τα κεριά, θα πάρουμε καμιά φωτιά. Κοίτα τι θα γίνει είπε ο Pirandello, είναι πολύ απλό. Για ν’ ακούσω. Αυτοί οι πίνακές σου δεν αξίζουν τίποτα, έτσι δεν είναι; Τώρα μπορεί και να μην αξίζουν παραδέχτηκα. Με την κρίση τίποτα δεν θ’ αξίζει σε λίγο. Να ορίστε μου είπε και μου έδειξε κάτι χαρτιά, αυτές είναι οι άδειες. Κι αυτά είναι τα συμβόλαια απ’ τις ασφαλιστικές, ασφάλισα τα έργα σου για φωτιά, κλοπή και τα λοιπά. Ευχαριστώ είπα. Με τιμά το ενδιαφέρον σου για την τέχνη μου. Αλλά θα πάρω τα εργάκια μου και θα φύγω αν μου επιτρέπεις, δεν πρόκειται να συμμετάσχω σε μια απάτη. Ποιος μίλησε για απάτη; Δεν μιλάς για εμπρησμό; Όχι φυσικά, για ατύχημα λέω. Ατύχημα που θα το προκαλέσεις εσύ, θα καούν τα εργάκια μου και εσύ θα εισπράξεις τις ασφάλειες. Μαζί θα εισπράξουμε τις ασφάλειες. Και εσένα θα σου μείνουν τα καμένα εργάκια να τα κάνεις μετά ό,τι θες. Δεν θα τα πάρει η ασφάλεια; Τι να κάνει τα καμένα έργα η ασφάλεια; Κι εγώ τι θα τα κάνω; Τίποτα. Θα παραμείνουν στη θέση τους. Μετά θα βάλουμε ένα κουτί απ’ έξω για ανοικοδόμηση του ναού και θα έρχονται να μας δίνουν τον οβολό τους… ψιλοπράγματα αλλά όλο και κάτι θα βγαίνει. Μα δεν είναι κανονική εκκλησία, δεν έχεις καν οπαδούς, ποιος θα ’ρχεται; Οι περίεργοι, να δουν την καταστροφή. Θα στέκεσαι κι εσύ περίλυπος κάπου, θα σε οικτίρουν… Ξέχνα το, δεν πρόκειται να το κάνω, θα ρεζιλευτώ. Δεν θα ρεζιλευτείς καθόλου. Ίσα - ίσα. Άμα δουν ότι βγάζεις χρήματα τόσο πιο πολύ θα σε σέβονται, θα μιλάνε για τα έργα σου, όλο και κάποιος θα θέλει έναν καμένο πίνακα για τη συλλογή του, θα πάρουν μεγάλη αξία. Λες; Φυσικά και λέω είπε ο Pirandello. Ναι… αλλά τα έργα μου; Θα θυσιαστούν. Αλλά για καλό σκοπό. Έτσι γίνεται πάντα, κάτι πρέπει να θυσιάσεις για να πας μπροστά, δεν γίνεται αλλιώς.

Η ανιδιοτέλεια, η παροιμία κι ο Pirandello

Είσαι καχύποπτος είπε ο Pirandello όταν του μετέφερα τις αντιρρήσεις μου, αποκλείεται δηλαδή να υπάρχει και κάποιος που να είναι ανιδιοτελής; Τι τα θες του είπα. Πάντα σε μια συζήτηση καλών προθέσεων βλέπω από πίσω έναν βαρύ ίσκιο που είναι το προσωπικό όφελος… θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.

Οι κλειδοκράτορες άνευ χαρτοφυλακίου, η ιστορία κι ο Pirandello

Κάποια στιγμή που νόμιζα ότι οι συνδαιτυμόνες μας με πρόσεχαν τόλμησα να πω ότι μετά τις δηλώσεις του Τσακαλώτου για τις απαιτήσεις των ευρωπαίων για μετά το ’18, έχω την εντύπωση ότι η Ελλάδα επιμένει να παραμένει στην ΕΕ ενώ αυτή δεν την θέλει. Γύρισαν τότε όλοι και με κοίταξαν σαν να έλεγα κάτι για το φεγγάρι. Αγαπητέ μου απάντησε τότε ψυχρά ο πρόξενος που καθόταν απέναντί μου, Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε αλλά αυτά δεν είναι θέματα που μπορούν να συζητηθούν σ’ ένα τέτοιο τραπέζι, ελάτε αν θέλετε στο Νταβός να σας απαντήσω. Ανεπίσημα θα μπορούσατε να πείτε κάτι είπα ανακατεύοντας τη σούπα με το κουτάλι μου. Αλλά αν σας έφερα σε δύσκολη θέση… λυπάμαι. Λίγη ακόμη σαμπάνια ρώτησε τότε ο Pirandello και σηκώθηκε ο ίδιος να σερβίρει τους καλεσμένους μας. Μετά η συζήτηση συνεχίστηκε στο ίδιο περίπου κλίμα για καμιά ώρα κι ύστερα ένας - ένας αυτοί οι περίφημοι κλειδοκράτορες άνευ χαρτοφυλακίου μας άδειασαν τη γωνιά. Μα τι σ’ έπιασε μου είπε όταν έφυγε επιτέλους κι ο τελευταίος, τι συμπεριφορά ήταν αυτή; Πατριωτική είπα. Και δεν κατάλαβα γιατί τους περιποιηθήκαμε, θα μπορούσαμε να τους βγάλουμε ένα σοκολατάκι και να τους στείλουμε από κει που ήρθαν. Αυτό είναι το πρόβλημα είπε ο Pirandello, εσείς οι έλληνες δεν έχετε ιδέα από διπλωματία, στη διπλωματία δεν λες ποτέ εκείνο που σκέφτεσαι, λες άλλα ντ’ άλλων. Μα δεν γίνεται διαρκώς να μιλάς περί ανέμων και υδάτων είπα, πώς θα βγούμε απ’ αυτή την κατάσταση αν δεν το συζητήσουμε ευθέως; Καταλαβαίνω τι λες αλλά δεν είναι αυτός τρόπος, σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να γίνεσαι πάντα συμπαθής, πετάει ο γάιδαρος - πετάει να λες.. τι νομίζεις ότι λένε οι πολιτικοί; Μα έτσι δεν έχουμε ελπίδα. Δεν έχουμε αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας. Αλλιώς η ιστορία θα καταγράψει ότι δεν κάναμε τίποτα.

Η πρόβα γενεθλίων κι ο Pirandello

Μα δεν είναι κάπως νωρίς τέτοια ώρα για τούρτες με ρώτησε ενώ έξω ήταν ακόμα νύχτα. Τώρα, τώρα του είπα και μέριασα τα πράγματα στο τραπέζι, να κάνουμε ό,τι είναι να κάνουμε να τελειώνουμε. Τώρα που μεγάλωσες αρκετά πρέπει να βάλεις και μυαλό με συμβούλεψε ενώ εγώ πάλευα να χωρέσω τα κεράκια στην τούρτα. Δεν θα μου πεις χρόνια πολλά; Πότε ακριβώς να τα πω, πριν ή μετά; Όποτε θες. Μήπως θα ήταν πιο εύκολο αν το έγραφες ολογράφως; Είναι πιο θεαματικά τα κεράκια. Έβαλες αυτά που δεν σβήνουν όμως, θα παιδευτείς. Καθόλου είπα και τα άναψα μ’ ένα μακρύ σπίρτο απ’ αυτά που ανάβουν το τζάκι. Θα τα αφήσω να καούν μόνα τους και θα την κόψουμε βράδυ. Και όλη μέρα θα βλέπουμε αυτά τα πυροτεχνήματα; Ναι είπα, τι σε πειράζει; Δεν με πειράζει είπε ο Pirandello. Αλλά πολύ κακό για το τίποτα. Ύστερα πήγε κι έφερε το ψεκαστικό που έχουμε για το σίδερο απ’ την κουζίνα, τράβηξε μια πολυθρόνα και έκατσε πλάι στην τούρτα ενώ εγώ συνέχιζα ν’ ανάβω κεριά και ήδη γινόταν το έλα να δεις. Κράτησες ώρα τον ρώτησα ύστερα. Όχι μου είπε, νόμιζα πως κρατούσες εσύ.

Οι ψευτοειδήσεις, οι φρύνοι κι ο Pirandello

Όταν οι ειδήσεις δεν λένε τίποτα φαντάζομαι διάφορα πράγματα, φτιάχνω μια είδηση ας πούμε με το μυαλό μου κι αυτό μ’ ισορροπεί κάπως. Τέτοιες ειδήσεις δεν θα τις έπαιζε εννοείται το ραδιόφωνο… κανένα μέσο. Αλλά έτσι μπορείς να υποθέσεις, να επανατοποθετηθείς και να δεις που θα πάει το πράγμα, που σκατά στράβωσε. Δεν σου λέω να φτιάξεις και πρόγραμμα, το να σκέφτεσαι όμως κάτι, αυτό είναι που έχει σημασία, να μην στέκεις εκεί αποσβολωμένος σαν μηχανικός φρύνος να χάφτεις μύγες και να κοάζεις, εξαντλώντας μια μπαταρία. Σωτήριο αυτό αποφάνθηκε ο Pirandello, αλλά γιατί φρύνο κι όχι ένα άλλο ζωάκι; Τι πρόβλημα έχεις; Νομίζω πως δεν υπάρχουν πια φρύνοι. Πάντα κολλάς με τις λεπτομέρειες. Μια σκέψη έκανα, μην το κάνουμε ζήτημα. Γιατί δεν τους λες να πάρουν να διαβάσουν ένα βιβλίο; Ας μην το ανοίξουμε αυτό το θέμα. Καλά λες. Κι οι μηχανικοί φρύνοι είναι εξαιρετικά ζώα συντροφιάς απ’ ό,τι ξέρω.

Τα χρυσόψαρα, ο Αστραχάν κι ο Pirandello

Επιστρέφει δριμύτερος, άκουσες; Τι σου κάνει εντύπωση; Μα ο υπαίτιος του μνημονίου; Χρυσόψαρα είμαστε; Η πολιτική είναι μαγική εικόνα είπε ο Pirandello, όπως και να τη δεις βγαίνει Παπανδρέου. Φταίει το πρίσμα μέσα απ’ το οποίο βλέπουμε τα πράγματα, που επιλέγει να μας δείχνει τα συγκεκριμένα χρώματα. Αν μετρούσαμε τη θερμοκρασία θα βλέπαμε πιθανόν άλλα ονόματα αλλά εμείς είμαστε αθλητικοί τύποι κι επιμένουμε να ποντάρουμε στον Αστραχάν.

Το καινούργιο επεισόδιο κι ο Pirandello

Καινούργιος κύκλος επεισοδίων είπα. Με τους ίδιους ηθοποιούς, τα ίδια λόγια, τις ίδιες ίντριγκες και όλο και λιγότερους θεατές, με καμιά γνωστή φάτσα στο ακροατήριο. Δεν θυμάμαι καν τι έργο παίζουμε… Μα το ίδιο φυσικά είπε ο Pirandello, “το κώμα”. Στις 23 Μαρτίου του 2005 - θυμήθηκα αμέσως τα λόγια μου - η κοινή γνώμη στην Αμερική διχάστηκε, καθώς η ετυμηγορία του Ομοσπονδιακού δικαστή επέτρεψε τελικά στον πρώην σύζυγό της 41ης Terry Schiavo να την αποσυνδέσει απ’ το μηχάνημα που την διατηρούσε στη ζωή, μετά από 16 χρόνια σε “άγρυπνο κώμα”. Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της άτυχης γυναίκας που επέμεναν πως η κόρη τους τούς αντιλαμβανόταν, επικοινωνούσε και τους χαμογέλαγε, και παρά το διάταγμα που υπέγραψε ο Αμερικανός Πρόεδρος εκείνες τις μέρες κατά της ευθανασίας, η απόφαση ήταν αμετάκλητη. Ο παρουσιαστής των ειδήσεων σχολίασε πως κάποιοι λένε πως αυτό που φαινόταν στο πρόσωπό της, μπορεί να ήταν και μορφασμός πόνου. Μπράβο, αυτό ακριβώς είπε ο Pirandello. Δεν θυμάμαι τι λέω παρακάτω είπα, δεν θυμάμαι τίποτα. Κι αυτό καλό είναι, μπαίνεις έτσι πιο βαθειά στην ψυχολογία του ρόλου. Ποιού ρόλου; Τι είναι αυτά που μου λες; Ησύχασε είπε ο Pirandello, έχεις πάθει μια ταύτιση. Δεν νιώθω καλά… Δεν είναι τίποτα, όλοι το παθαίνουν. Τι παθαίνουν; Τι έχω; Το παν είναι να παραμείνεις ήρεμος, μην πιέζεσαι, να σκέφτεσαι πως όλα είναι παροδικά, δεν έχεις τίποτα. Κλείσε τα μάτια σου και φέρε στο μυαλό σου κάτι όμορφο… ένα πράσινο λιβάδι… Τι λιβάδια και πράσινα άλογα μου λες, εδώ σου λέω ότι δεν θυμάμαι τίποτα. Θυμάσαι ποιος είμαι εγώ; Ναι, φυσικά, αυτό το θυμάμαι. Θυμάσαι πώς σε λένε; Πότε γεννήθηκες; Ναι, βέβαια. Τι έφαγες χθες; Όχι, λες να ’χω δηλητηρίαση; Όχι, αλλά αν δεν θυμάσαι τι έφαγες χθες είναι σοβαρό… είναι διαταραχή. Τι διαταραχή; Δεν ξέρω, δεν το ’χω μελετήσει το ζήτημα, ψυχολογική φαντάζομαι. Θα σου φέρω ένα ζεστό. Ύστερα πρέπει να κοιμηθείς, όσο χρειαστεί. Τι εννοείς; Πόσο θα μου χρειαστεί; Θα δούμε είπε ο Pirandello. Αλλά μην ανησυχείς θα σε φροντίζω εγώ. Δεν έχω τίποτα, πρέπει να βγω να με χτυπήσει ο αέρας. Ξεροκέφαλος όπως πάντα. Ορίστε εκεί είναι η πόρτα. Αλλά εγώ νίβω τας χείρας μου. Τι πάει να πει αυτό; Εντάξει μου είπε τότε, αρκετά, νομίζω πως μια σελίδα είναι αρκετή για το πρώτο επεισόδιο. Ποιο επεισόδιο; Πάλε δεν σε καταλαβαίνω. Ένα λεπτό να το ποστάρω και θα σου πω είπε. Ύστερα θα σου φέρω κι εκείνο το ζεστό και όλα θα πάνε καλά, θα δεις.

Η λευκή απεργία κι ο Pirandello

Είναι τζάμι εκεί έξω είπα και τίναξα το χιόνι από πάνω μου. Η εικόνα είναι αντιστρόφως ανάλογη είπε ο Pirandello και μου έδωσε ένα χαρτί, μπορείς να τσακιστείς κάλλιστα. Τι είναι αυτό το χαρτί; Μόλις μπορέσεις να πεταχτείς να πάρεις κι άλλες ηλεκτρικές κουβέρτες, να έχουμε. Και πολύμπριζα. Μα έχουμε κουβέρτες. Κι αν έρθει κάποιος; Να τον αφήσουμε να ξυλιάσει τον άνθρωπο; Εννοείς ότι θα κυκλοφορούμε με δαύτες; Θα κάνουμε λευκή απεργία. Αλλά θα την κάνουμε στα ζεστά. Και κοίτα μήπως βρεις με τίποτα ζωηρά χρώματα. Και για τί πράγμα θα διαμαρτυρηθούμε, για τον καιρό; Για την εξαφάνιση των ινδιάνων είπε ο Pirandello και μου έδωσε να καπνίσω απ’ την πίπα του, είναι πολύ επίκαιρο.

Οι αποτέτοιοι κι ο Pirandello

Το κτίσιμο του αφορολόγητου είναι καινούργιος όρος αλλά δεν σημαίνει αυτό που θέλουν να πουν, σημαίνει αφού είσαι τόσο ηλίθιος σου πετάω μια παπαριά στη μούρη και άντε γύρευε είπα. Εμείς είμαστε άσχετοι είπε ο Pirandello, κάτι θα έχουν στον νου τους. Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι όποιος ανεβαίνει εκεί πάνω από τέτοιος γίνεται αποτέτοιος. Τι είναι αυτό πάλι; Είναι το κτίσιμο του αφορολόγητου υπό άλλη έννοια. Εσύ έπρεπε να γίνεις πολιτικός, θα διέπρεπες. Δεν έχω τη στόφα. Μέχρι και πρωθυπουργός θα μπορούσες να γίνεις. Σκέψου τι ταξιδάκια θα κάναμε, τι χαιρετούρες, τι μεγαλεία… γιατί δεν το σκέφτεσαι; Χρειάζονται γραφεία, προσωπικό, παρατρεχάμενοι, δεν είναι έτσι απλά αυτά τα πράγματα, πρέπει να ’χεις όραμα, να ’χεις ανθρώπους που θα σε προτείνουν, γνωριμίες, να ξέρεις να κάνεις το άσπρο μαύρο, να μπορείς να σταθείς… Δεν ξέρω έκανε συλλογισμένος ο Pirandello, σκέψου το. Αν θες εγώ σε κάνω αποτέτοιο στο άψε - σβήσε.

Τα σκυλιά, οι λύκοι κι ο Pirandello

Βλέπω ότι παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον την υπόθεση Ρούπα είπε ο Pirandello, τι λένε; Τα συνηθισμένα είπα. Για τον καιρό. Ότι θα την πάνε από δω κι από κει και το βράδυ θα καταλήξει στον Κορυδαλλό, την ώρα του νυχτερινού δελτίου. Όλα καλά επομένως, πάει κι αυτό. Δεν είπαν τίποτα για την μπαντάνα. Σε άλλες συνθήκες τέτοιοι άνθρωποι θα ήταν λαϊκοί ήρωες. Ναι, έχουν αξιοπερίεργες συμπεριφορές, επιλέγοντας την παραβατικότητα όμως δεν μπορούν παρά να έχουν αυτή την κατάληξη. Ξέρεις, με τρελαίνει αυτή η παρανόηση, να σε ληστεύει το κράτος κανονικά και να φυλακίζεται η Ρούπα. Μα ήταν συνεργός σε ληστείες, προσπάθησε ν’ αποφυλακίσει τον Μαζιώτη και τους Πυρήνες με ελικόπτερο… είναι καταζητούμενη για ένα σωρό αδικήματα. Ξέρεις τις απόψεις μου γι’ αυτά τα θέματα. Τις ξέρω, τις ξέρω έκανε ο Pirandello αλλά έτσι έχουν τα πράγματα, έχουμε κράτος. Είμαστε ζεμένοι θέλεις να πεις. Τα σκυλιά που δαγκώνουν τα σκοτώνουν είπε ο Pirandello. Σκοτώνουν τα σκυλιά κι αφήνουν τους λύκους με τις γραβάτες να τρώνε τα πρόβατα.

Η 4η Ιανουαρίου κι ο Pirandello

Ό,τι είναι να κάνεις αναγκάζεσαι να το κάνεις μυστικά είπα, να μην μαθευτεί. Δεν το καταλαβαίνω αυτό είπε ο Pirandello, γιατί να το κρατάς μυστικό; Πρώτα απ’ όλα για την εφορία, με το που πεις ότι θα κάνεις κάτι θα έρθει η εφορία να στα πάρει μπροστά. Απ’ την άλλη είναι αυτός ο περίφημος φθόνος, η ζήλεια και αυτός ο άμοιρος ο γάιδαρος του διπλανού. Πώς να κάνεις κάτι έτσι; Και τώρα με κάνεις μέλος αυτής της μυστικής εταιρείας; Χρειαζόμαστε έναν αρχηγό με εκτόπισμα, εγώ δεν το έχω. Θες να πεις πως το έχω εγώ; Ναι, είσαι ο άνθρωπος που μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει τη γραμμή. Πες ότι δέχομαι. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό το όραμα που έχεις θα πετύχει; Δεν μίλησα για όραμα, μίλησα για ανάγκη. Ναι, όπως νομίζεις αλλά θα πετύχει; Θα πετύχει. Όχι σε μεγάλη κλίμακα, μεταξύ μας. Αλλά σιγά - σιγά Η ιδέα θα εξαπλωθεί, θα έρθουν κι άλλοι. Θα φοράμε και μάσκες; Δεν ξέρω. Αν το θεωρείς απαραίτητο. Αλλά γνωριζόμαστε μεταξύ μας, θα είναι ανόητο. Πρέπει να διαβάσω τα περί Φιλικής Εταιρείας και θα σου πω. Τι σχέση έχει η Φιλική Εταιρεία; Όσο πιο αδιανόητη είναι η ιδέα τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει, είναι κανόνας. Μα δεν πάμε να κάνουμε κίνημα, μια δουλειά πάμε να στήσουμε. Ναι, ξέρω. Αλλά βλέπεις, όλες οι δουλειές έχουν πιάσει πάτο, πρέπει να τους ξεσηκώσουμε με κάτι μεγάλο, να υποσχεθούμε πράγματα, την αναγέννηση του έθνους, την επανεκκίνηση της οικονομίας, αλλιώς θα αδιαφορήσουν. Μα δεν κάνουμε επανάσταση, μια ομάδα κάνουμε, τεχνών και θεαμάτων. Δεν ήταν θεαματικοί οι μπολσεβίκοι; Μην μπερδεύουμε τα πράγματα, ο έλληνας σήμερα δεν είναι τίποτα. Αν πρόκειται να ηγηθώ μιας ενέργειας πρέπει να έχω γύρω απ’ το κεφάλι μου ένα φωτοστέφανο, δεν μπορώ να ηγηθώ σκέτος… ο κύριος τίποτα. Ναι αλλά… μπολσεβίκοι; Χρειαζόμαστε ένα χαλί από κάτω και το αριστερό πιάνει. Άσε που είναι κάτι που λείπει. Μα θεάματα και μπολσεβίκοι; Τι θα δείχνουμε; Το Ποτέμκιν και την Απεργία; Δεν είπες ότι θα είναι καλλιτεχνική εταιρεία; Ναι, κάτι τέτοιο. Ε, θα βάλουμε μέσα όλα τα καλλιτεχνικά, τους σινεφίλ, τους θεατρόφιλους, όλα αυτά που παρακμάζουν και θα το κάνουμε να φαίνεται σαν υπερθέαμα με αριστερές καταβολές. Δεν ξέρω τι να πω. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, εγώ θα είμαι ο ηγέτης. Θα πολεμήσουμε την πλουτοκρατία, το κοινωνικό κατεστημένο, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο… Μα εγώ δεν μίλησα γι’ αυτά… εγώ είπα μόνο… Ξέρω τι είπες. Αλλά άσε με να εμπνεύσω, αν μου βάζεις φραγμούς δεν θα μπορώ να εκφραστώ. Ναι. Αλλά… Δεν έχει αλλά. Και φέρε μου να υπογράψω εκείνο το καταστατικό, σήμερα είναι ιστορική μέρα.

Η πρωτοχρονιά κι ο Pirandello

Ας το δούμε ψύχραιμα είπε ο Pirandello. Και πρώτα απ’ όλα ας πούμε ότι είμαστε τυχεροί που ε και είδαμε κι αυτή την πρωτοχρονιά γιατί από μόνο του δεν είναι λίγο αυτό, έτσι δεν είναι ; Ναι, βέβαια συμφώνησα γιατί δεν ήθελα να φανώ γρουσούζης μέρα που ’ναι. Ωστόσο καθόμασταν κι οι δύο σκυθρωποί και κοιτάζαμε τη λιακάδα απ’ το παράθυρο. Θα κόψουμε τη βασιλόπιτα; Να την κόψουμε είπα. Αλλά λίγο αργότερα. Θες λίγο καφέ ακόμα; Όχι, έχω. Σήμερα θα παίζουν όλο δηλώσεις είπε ο Pirandello, θα περάσουν άπαντες να μας πουν χρόνια πολλά, θα πηγαίνουν παιδικές χορωδίες από δω κι από κει και θα λένε τα κάλαντα, ωραία θα είναι. Θες ν’ ανοίξουμε τηλεόραση πρωί - πρωί; Όχι, δεν το είπα γι’ αυτό. Θες ραδιόφωνο; Όχι. Θες να πάμε τα σκυλιά βόλτα; Γιατί πρέπει να κάνουμε υποχρεωτικά κάτι; Όχι απαραίτητα αλλά επειδή κάθε πρωτοχρονιά όλο σκαρφίζεσαι κάτι είπα να σε διευκολύνω. Για τους άλλους το κάνω, δεν έχω κάποια πρεμούρα, νόμιζα ότι το καταλάβαινες. Ναι, το καταλαβαίνω είπα. Τι πρεμούρα να ’χεις άλλωστε; Θες να πεις ότι είμαι τακτοποιημένος, αυτό εννοείς; Τακτοποιημένος; Όχι, δεν θα χρησιμοποιούσα τέτοια έκφραση. Είναι ωστόσο και λίγο ανεξήγητο, το να κάνεις πράγματα για άλλους δίχως όφελος. Με λες υστερόβουλο; Τίποτα δεν σε λέω, γιατί αρπάζεσαι; Δεν αρπάζομαι, συζητάμε. Είσαι λίγο οξύθυμος. Εσύ είσαι προκατειλημμένος. Κάνεις λάθος. Απλώς βλέπω τα πράγματα όπως είναι. Εντάξει είπε ο Pirandello, ας μην το τραβάμε μέρα που ’ναι. Ναι είπα. Και συνεχίσαμε να κοιτάμε σκυθρωποί την πρώτη μέρα του χρόνου απ’ το παράθυρο.